هوای اتاقم پر از تنهاییست
گله ای نیست
می دانم که این روزها ماندنی نیست...

سكوت

سكوت

سكوت

.

.

.
صدا - بي صدا -

از وقتي فرياد را به ته گلو تبعيد كرده اند

به جيرجيرك پشت كمد اتاقم

- كه هرگز جايش را نيافتم –

حسودي مي كنم