نه تو می مانی و نه اندوه
ونه هیچیک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم میگذرد
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند.
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز